บทที่ 150 — นักล่ากลายเป็นคนล่าสัตว์

ลูเซียน

ข้าตะโกนลั่นจนคอแทบพังเมื่อเห็นลิโอร่าร่วงลงไป

ร่างของเธอทรุดฮวบราวกับดอกไม้ที่ถูกเด็ดจากขั้ว ใบหน้าซีดขาวดุจแสงจันทร์

ผืนดินใต้รองเท้าบู๊ตของข้าสั่นสะเทือนเมื่อพลังที่ถูกปลดปล่อยของเธอทะลักออกมาเป็นวงกว้าง

เกล็ดน้ำแข็งเกาะกุมเปลือกไม้ เปลวไฟเลียลามในอากาศ เงาทะมึนบิดเบี้ยวผิดธรรมชาติ......

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ